չալաղան
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑlɑˈʁɑn]
վանկեր՝ չա•լա•ղան
- Եվդոկիա, Վան՝ ցին, ուրուր ◆ Տղան միսե կը դնե քարու մի վըրա, վերեն կիջնա չալաղան մի, կառնե միսե ու կը թըռնա։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Չըլըղանը վրա տվավ, մի ճուտ տարավ։ (Նիկողայոս Մամիկոնյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։