չալու

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չա•լու 

Եվդոկիա, Ամասիա՝

  1. 2-3 մետր բարձրության հասնող փշոտ թուփ՝ դժնիկ ◆ Հին անթարուցդ մի ծլանք կտրիր, տար քո ձեռովը կապիր սև չալուի փշի ծառին։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Մեկ ղուշ կէրթա, մեկ չալուի տալտեն կ'մտնի։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
  2. ցախ, մացառ, խռիվ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. կրակի տակը չալու դնել
    1. կրակը բորբոքել՝ թեժացնել
    2. վեճը՝ տարաձայնությունը բորբոքել, կրակի վրա յուղ լցնել

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։