չալփարա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑlpʰɑˈɾɑ]

վանկեր՝ չալ•փա•րա 

  1. Կարս, Վան՝ բամբիռ ◆ Սև արապ, սև չալփարա, ինքը կզարնի, ինքը կխաղա (ՀԺՀ Սարյակ)։ Սահակ Ամատունի
  2. անամոթ, չլթիկ (աղջիկ)
  3. Կարս՝ պարող ◆ Հոտի մեջ չալփետուրիկ, Հողն ինչո՞ւ ես տալիս գլխիդ։ Հովհաննես Թումանյան

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։