չախու

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑˈχu]

վանկեր՝ չա•խու 

1. Արարատյան, Ղարաբաղ, Ուրմիա, Պոլիս, Նոր Նախիջևան, Եվդոկիա, Կարին, Խոտուրջուր, Խարբերդ, Համշեն, Մուշ, Սասուն, Վան, Արաբկիր, Մանազկերտ՝ գործածվում է կապակցության մեջ

Արտահայտություններ

1. չախու կռթել, ատամներն իրար խփել ◆ Ամբողջ գիշերը ցրտից չախու էինք կռթում։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
2. չախուն ոսկոռին հասել, էլ համբերելու՝ տոկալու՝ դիմանալու տեղ չունենալ, դանակը ոսկորին հասնել, համբերության բաժակը լցվել
3. չախուն ուր կոթ չդաշե, շնորհք ունի, բայց այդ շնորհքը իրեն օգուտ չի տալիս, ուրիշների է պիտանի

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։