չաչալ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑˈt͡ʃʰɑl]
վանկեր՝ չա•չալ
- Վան՝ քաչալ, ճաղատ ◆ Աման ինոնցից մեկը թոփալ էր, մեկը չաչալ էր, Մեկն էլ պնչատ էր, մնացածն էլ՝ Մեկ աչքեն։ Սասնա ծռեր ◆ Խարսն Ի՞նչի էփե, -կուրկոտ։ ◆ Մեչն ինչ ի թալե, -Շան լակոտ։ ◆ Վո՞վ ի կիրե,- Չաչալ Ակոփ։ ԱՏՍ
- մազերը խուզած, գլուխը կնտրած
- Վան, Պապեն՝ գլուխը վատ վերքերով պատած
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- չաչալ, կանչող Վան՝ ուտելի ինչ-որ բույսի արմատ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։