չառլամիշ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑrlɑˈmiʃ]

վանկեր՝ չառ•լա•միշ 

  1. Արարատյան, Ղարաբաղ, Շիրակ՝ Կաղապար:արևմրհ սատկած ◆ Չառլամիշ անտեր, քու բերանդ էր դեյի արժան չտեսա՞ր որ ես էդ մեկ բրդուճն ուտեի։ ԱԺ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. չարլամիշ ըլիլ,
    1. սատկել, ոչ ու փուչ լինել ◆ Ձիդ էլ որ ըլի, պոչիցը կբռնես, գլխին, ոտին կտաս, որ չառլամիշ չըլի, տեղիցը վեր կենա։ (Խաչատուր Աբովյան)
    2. Համշեն՝ արհամարհել (անասունների մասին)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։