չարուխ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑˈɾuχ]

վանկեր՝ չա•րուխ 

1. Պարտիզակ, Մարաշ՝ փափուկ կիսամշակ կաշուց տանը կարած ոտնաման՝ երեսը բաց և առանց կրունկի, որ ոտքին են ամրացնում՝ երեսը բաց և առանց կրունկի, որ ոտքին են ամրացնում կաշվե թելերով ◆ Չարոխը կամ տրեխը՝ հում կամ խաղախորըված վաշիե շինված մուճակ մըն է։ Համո Սահյան ◆ Մոլլին էնպես գետնին թխկացրի, ոևր սարուղը մի կողմն ընկավ, չարուխը՝ մյուս։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Չարոխը չըկեր, հագեր են սոլ, թութնի դարդեն հընգեր ենք չոլ։ Բնս ◆ Ոտքերին չարուխ չուներ, ոտքը բաց էր։ (Պերճ Պռոշյան)
2. Վան՝ սայլի անիվների երկաթե օղերն ամրացնող երկաթներ
3. Վան՝ գութանի մաս

Արտահայտություններ

1. չարոխ, բերանԽարբերդ, Բալու՝
   1. մեծ բերան, այն բերան ունեցող
   2. անկիրթ՝ ափեղ ցփեղ խոսող, մեծաբերան
2. չարուխ թուշ Ակն՝ տե՛ս չարոխ բերան (2 նշան)
3. չարոխ շարել Խոտուրջուր՝ կաշին կտրել, չարուխ պատրաստել
4. չարուխ ծակեցավ, Եվդոկիա, Ամասիա՝ կեղծիք բացահայտվել
5. չարուխներ կքել ◆ Վն Պպ ճանապարհորդության պատրաստվել
6. ա՜խ աստված, որին կուտաս նախչվան, որին չես տա չարխի չվան Կարին, Շիրակ՝ մեկին շատ ես տալիս, մեկին էլ ոչինչ չես տալիս, մեկին հազար ձի ու ջորի, մեկին և ոչ իսկ մի մաքի
7. երկթե չարուխ հագնիս, պողպատե գավազան առնիս ձեռդ, շատ թափառես, շատ փնտրես, շատ ման գաս ու տառապես ◆ -աղի՛, ըսավ կնկան,-քեզի էլ ուրիշ բան չեմ ըսե, էրկաթե չարուխ հագնիս, պողպատե գավազան առնիս ձեռդ, օխտը տարի ման գաս ... նոր գաս ընձի գտնիս։ Հժհք

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։