Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չար•սու

շուկա, մեծ հրապարակ, որտեղ առևտուր են անում, քաղաքի այն մասը կամ փողոցները, որտեղ վաճառականների կրպակներն են ◆ Ճար կըկտրի ուր յամալուխ կը քեշի վար ուր գլխուն, կող կէլնի մաչ շարսուն կը քնի։ Ահ ◆ Իսկ ես կերթամ, էն չայն ու շաքարը չարսուեն կառնիմ, կբերեմ։ Համո Սահյան
շուկայում առևտուր անողներն ու գնորդները ◆ Հասա ու ձեռս գցեցի դրա բկիցը ... ես դրան, դա ինձ, մի վախտ տեսնենք հրես դիձ չարսուն ներս թափվեց, դրանց հետևից էլ պրիստավը։ (Խաթաբալա)
Վան՝ քառակուսի
Գանձակ՝ դռան շրջանակ, ճխան

չարսու բազար, շուկա ◆ Բայց միայն այդ չէր Երևանի հռչակավոր չարսու բազարը։ (Ակսել Բակունց)
չարսուի հաց, շուկայի հաց (հակադրությամբ տներում թխած հաց), որ թարմ է լինում, նոր թխած թարմ հաց

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։