չափալե

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑpʰɑˈlɛ]

վանկեր՝ չա•փա•լե 

  1. Մանազկերտ՝ ապտակ ◆ Դատավորը մոտեցավ նի երկու չափալախ տվեց բերնին։ Հժհք ◆ Կուպլիկը իտի յա ասըմ, ետնան Ալմին մին լավ չըմփալախ տամ։ Հժհք ◆ Չափալեմ ղարկեց ծիուն։ Ըսաց. - Դո՞ր վե էկեր ես, դեն վե գնա։ Հժհք ◆ Նարոն իմալ օձու խեթուկ, հուշտ կէղնի, չափալեղ չէ, թոփ մե գիջու կնկա քիթ-մռութ , կը թքի, թորկե կէրթա։ Հժհք ◆ Էս քյոսեն սրա ռխին չփալախ ա տալի։ Հժհք ◆ Չոբանը մե շապպալաղ զարկեց, տղի խելքը գնաց։ Հժհք ◆ Իդիգ եդ դառավ, մե շափալաղըմ օր չզարգեց իմ երսիս՝ էսօր ես մեռե, թե էգուց։ Ահ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. չափալաղ քաշել,
  2. չափալախ քաշիլ, ապտակել ◆ Դուն օր ... հերս էլած վախտը մեկին ... շափալախ քաշիս կը ... բիթուն մեր խեր ու շառին հմար է։ (Խաթաբալա)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։