չեշիտ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɛˈʃit]
վանկեր՝ չե•շիտ
- Արարատյան, Գանձակ՝ մի տեսակ ◆ Վախեցի իրեք չեշիտ մարդուց՝ թոփալուց, քոռուց, քյաչալուց։ Հժհք ◆ Հասարի մեչը գյուլլի բախչա յի, Խազար մե չեշիդ ծառ, ծաղեք կա։ (Քյոռ Օղլի) ◆ Ըդի-Խա, վալա, էկավ, մե սև, մռտալ, անպիտան չեշիթ ա։ Հժհք
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։