չըթչըթալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չըթ•չը•թալ 

Ղարաբաղ, Համշեն, Խոտուրջուր՝

  1. չըթ չըթ ձայն հանել, կչկչալ ◆ Էս մոլլան հու տերտերը ճանապար քյինալիս վախտը մին քչեղած էկալ է չըթչըթացալ: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
  2. «չըթ չըթ» ձայն հանելով ընկնել՝ թափվել ◆ Վերեն կաթիլ չթչթաց: (Հուշ. Խտջ)
  3. սուր ձայնով անվայել խոսել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։