չլա

Հայերեն բարբառային բառ

չլա 1

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰlɑ]

վանկեր՝ չ(ը)•լա 

1. Մարաշ՝ ընդհանրապես քառասունք
2. Սեբաստիա՝ նորընծա քահանայի երկու քառասունք՝ ութսուն օր, նորընծայի ութսունօրյա պահք՝ ժուժկալություն
3. Սեբաստիա, Բալու, Բաղեշ, Պապեն՝ հենքի առէջների որոշ թիվ, որով սահմանվում է կտավի լայնությունը (Սբ-80, Բղշ-70, Բլ-40 և այլն) ◆ Մեկ չլան քառասուն առէջներե կը բաղկանա։ Համո Սահյան ◆ Կտավը այնքան լայն կ՛ըլլա, որքան չլաներուն թիվը ավելի ըլլա։ Համո Սահյան
4. Գանձակ, Մոկս, Պապեն, Ղարաբաղ՝ արջերի քառասնօրյա քուն ձմռանը, որի ժամանակ, կերից զուրկ լինելով, նիհարում են
5. Ղարաբաղ, Խարբերդ, Մարաշ՝ նորընծա քահանայի քառասնօրյա պահ՝ ժուժկալություն, քառասունք, քահանայի քառասնօրյա ապաշխարություն՝ ձեռնադրությունից հետո
6. ընդհանրապես՝ երկար ժամանակ կերակուրից զուրկ մնալը և դրա հետևանքով նիհարելը

Արտահայտություններ

1. չլա մտնել,
2. չլա մտնել, Ղարաբաղ՝
   1. ձմռանը երկար ու խոր քուն մտնել (արջի մասին) ◆ Մին ծմակի աղաքով քյինալիս տեղը տըեսալ ըն մին առչ չալա մտած։ Հժհք ◆ Արջը չլա ա մտել։ (Նիկողայոս Մամիկոնյան)
   2. Թբիլիսի՝ թաքնվելը ◆ Չլա է մտի։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)

Հայերեն բարբառային բառ

չլա 2

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰlɑ]

վանկեր՝ չ(ը)•լա 

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Գանձակ, Քանդակ, Շամախի՝ բրնձով կամ ձավարով և մանրած նոր կաղամբով (կամ ճուտով և տավարի մսով) եփած ջրալի քաշովի, որի յուղը ջրի հետ են եփում ◆ Չլա էփա ուտենք։ Սահակ Ամատունի
2. բրնձի կամ աղացած ձաձավարի մանրուքով, յուղով (կամ ձեթով) և մանրած սոխով եփած ջրալի քաշովի ◆ Ուտենք փլավը, մարսենք չլավը: (Խաչատուր Աբովյան)
3. պահոց, փլավ ◆ Չլավ. Զարմանալի բառ, որ Հայաստանի կողմերը տեղ տեղ կբանի կասեն՝ իբրև պահոց փլավ։ Սահակ Ամատունի

Արտահայտություններ

1. ինձ փլավ, քիզ չլավ, Թբիլիսի՝ լավը ինձ, վատը քեզ, ամեն մարդ ուզում է լավը իրենվերցնել

Հայերեն բարբառային բառ

չլա 3

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰlɑ]

վանկեր՝ չ(ը)•լա 

1. Սասուն՝ խճճված թելերի կծիկ կամ մաշված կտոր
2. Համշեն՝ կարժ

Արտահայտություններ

1. չլա-չլա, Կարին՝ թել թել կախված, նոսր ու երկար ◆ Սենյակիս դուռը իր զզվելի զրնգոցով բացվեց և առաջս ցցվեց երկար շինելը հագին ... չլա-չլա բեղերով, կապույտ կանթերով քեռին։ (Հակոբ Մանանդյան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։