չխոսքան

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չ(ը)•խոս•քան 

  1. Պոլիս, Պարտիզակ՝ ըստ հին սովորության՝ ամուսնու ծնողների և ավագ ազգականների հետ չխոսող (հարս), հարսնություն անող կամ առհասարակ մեծերի ներկայությամբ կամ նրանց հետ չխոսող կին կամ աղջիկ ◆ Սանամերը մեծ կնիկ էր, քավորմորիցը փախչում չէր, համա չխոսքան էր, էկավ ձեռը պաչեց։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Մեր հարգևոր չխոսքան հարսն ու աղջկեքը, թե ուրիշ վախտ տեսնեին հարսնախպորը, շվաքիցը էլ կկորչեին։ (Պերճ Պռոշյան)
  2. Արարատյան՝ սակավախոս, քչախոս ◆ Չխոսքան տղա ա։ Սահակ Ամատունի

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. ծակ քթալով չխոսքան - իբրև թե չի խոսում, բայց նրա բարձր հնչումից ամեն բան կարելի է հասկանալ ◆ Հիմի մի հարսը չես գտնիլ, որ չխոսքանություն գիտենա, էլածներն էլ՝ ծակ քթալով։ (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։