չուբուխ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ Չու•բուխ
- Մարաշ՝ 1. Ծաղի բարակ ճյուղ, որ գործ են ածում իբրև ձեռնափայտ, իբրև անասուններին հարվածելու ճիպոտ, պատժամիջոց և այլն։ 2.Ծխամորճ։
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։