չուբուխ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ Չու•բուխ
- Մարաշ՝ 1. Ծաղի բարակ ճյուղ, որ գործ են ածում իբրև ձեռնափայտ, իբրև անասուններին հարվածելու ճիպոտ, պատժամիջոց և այլն։ 2.Ծխամորճ։
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։