չոքեցընել

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չո•քեց•ը•նել 

1. Մուշ՝նստեցնել, չոքերի վրա նստել իջնել տալ, հանգիստ տալ ◆ Քնացին մութն ընկավ, մե տեղըմ դըվըները չոքեցուց բեռներն իջուցին սկսենցին իրանց ուտել խմելը։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
2. չոքել տալ, չոքերի վրա կանգնեցնել (իբրև պատիժ)
3. Կեսարիա՝ նստեցնել
4. հնազանդեցնել իրեն ենթարկել ◆ Ըպա խուրբան։ Կնիկ ղսմի օր կռվըտան էղան, Սուլթան Սլեման լե չը կռնա ընդոր չոքըցու (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Մըջ աշխրին բոզուն ու գողուն կռնաս դնի վըր շիտակ ճապուն, հմա անզգամի, գուզե կնիկ, գուզե մարդ, մինակ մահ կռնա չոքըցու։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
5. հաղթել ◆ Կռիվ մոր էղնի դու վին ձեռք գերկնցուս, էլման ժողովրդին։ Դժգոհ ժողովրդով կռնաս զդուշման չոքըցու։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։