պալանդրակ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pɑlɑndˈɾɑk]
վանկեր՝ պա•լանդ•րակ
- կարճ գավազան, որ ծառերին նետելով պտուղ են թափում
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- պալանդրակ տալ,
- պալանդարկ տալ,
- պալանդրակ՝ պալանտրակ տալ, փայտով խփել, պալանդրակով զարկել ◆ Ծառերին այնքան պալանդրակ են տվել, որ բոլոր ճղները ջարդոտել են։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Խասավ, ձեռ էտու, մեկ սպնդրի ծառ ըմ քեշից, Իրինք տիր իտու պալանդարկ, Իրիք խարիր ասքար կուտրից։ Սասնա ծռեր ◆ Գողի ետևից մի պալանտրակ զարկի, դիպավ ոտաց, ընկավ։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Մեկ կատում պրծավ, Թռավ, Էլավ նմիրին գլոխ, Մեկ ծառ քաշեց, Էտու պալանդրակ, Էն կատուն էլ էբի տակ։ Սասնա ծռեր
- մի պալանդրակով էրկու կաքավ զարնել
- մի հարվածով երկու թռչուն խփել
- մի հարվածով երկու նպատակի խփել
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։