պակասել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pɑkɑˈsɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ պա•կա•սել
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Բայ
- եղածից՝ ամբողջից որոշ մաս՝ քանակ հանվել՝ պակաս դառնալ ◆ Գրքից մի քանի թերթեր պակասել և այլն։
- նվազել, քչանալ, նվազ դառնալ ◆ Երբ առուների ջուրը պակասեց, կացնահար եղան վերջին վազերը։ (Ակսել Բակունց)
- չլինել, բացակայել ◆ Լևոնին պակասում է «խորոտ կնիկ»։ (Նաիրի Զարյան)
- բավական չլինել, լբավարարել։ ◆ Խմող շատ կա, գինին կպակասի և պակասում էր նրանց գինեդրամը։ (Ակսել Բակունց)
- թուլանալ, նվազել, տկարանալ ◆ Նա դեռ դիմադրում էր, բայց գգում էր, որ ուժերը պակասում են:
- հարկ եղածից՝ սահմանվածից քիչ լինել ◆ Անասնակերը պակասում է, և կոլտնտեսության վարչությունը դեռ լուրջ քայլեր չի արել անասուններին կերով ապահովելու ուղղությամբ։
- սակավ դառնալ, քչանալ ◆ Բերբերյանը համոզվեց, որ պակասավոր կանայք պակասել և այլն։ (ԱՔ)
- տկարամիտ դառնալ, ցնդել ◆ Ա՜յ մարդ, պակասել հո չե՞ս։
- կորչել, հեռանալ, չքանալ ◆ Ասա՛, հայրիկ, էլ ո՞վ հանգավ ու պակասեց մեր կյանքից։ Հովհաննես Թումանյան
- պակասորդ լինել՝ գոյանալ ◆ Պահեստից զգալի քանակով ալյուր է պակասել:
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։