պակասել

Հայերեն

• ՄՀԱ^(key): [pɑkɑˈsɛl]

Արտասանություն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

Վանկեր՝ պա•կա•սել 

Բայ

1. եղածից՝ ամբողջից որոշ մաս՝ քանակ հանվել՝ պակաս դառնալ ◆ Գրքից մի քանի թերթեր պակասել և այլն:
2. նվազել, քչանալ, նվազ դառնալ ◆ Երբ առուների ջուրը պակասեց, կացնահար եղան վերջին վազերը: (Ակսել Բակունց)
3. չլինել, բացակայել ◆ Լևոնին պակասում է «խորոտ կնիկ»: (Նաիրի Զարյան)
4. բավական չլինել, լբավարարել: ◆ Խմող շատ կա, գինին կպակասի և պակասում էր նրանց գինեդրամը: (Ակսել Բակունց)
5. թուլանալ, նվազել, տկարանալ ◆ Նա դեռ դիմադրում էր, բայց գգում էր, որ ուժերը պակասում են:
6. հարկ եղածից՝ սահմանվածից քիչ լինել ◆ Անասնակերը պակասում է, և կոլտնտեսության վարչությունը դեռ լուրջ քայլեր չի արել անասուններին կերով ապահովելու ուղղությամբ:
7. սակավ դառնալ, քչանալ ◆ Բերբերյանը համոզվեց, որ պակասավոր կանայք պակասել և այլն: ԱՔ
8. տկարամիտ դառնալ, ցնդել ◆ Ա՜յ մարդ, պակասել հո չե՞ս:
9. կորչել, հեռանալ, չքանալ ◆ Ասա՛, հայրիկ, էլ ո՞վ հանգավ ու պակասեց մեր կյանքից: (Հովհաննես Թումանյան)
10. պակասորդ լինել՝ գոյանալ ◆ Պահեստից զգալի քանակով ալյուր է պակասել:

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։