պահուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ պա•հուկ
- Սեբաստիա, Արաբկիր, Տարենտե, Մուշ, Վան՝ պայուկ
- Մուշ, Ալաշկերտ՝ պախուկ
- Մուշ, Վան՝ թաքցրած ◆ Կըսե.–Իմ հոր ժամանակվընե թուրըմ կա պախուկ, հ ելեր եմ բերեմ քու գլուխ կտրեմ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Տղեն ձիուց գիջնա, մըջ թփերուն պահուկ սնղկը վերցու։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- պահած, ետ դրած (պետք եկած ժամանակ գործածելու համար)։
- Սեբաստիա՝ ունեցածը՝ ձեռքն անցածը (զգեստ, պտուղ, դրամ և այլն) պահող, խնայողությամբ գործածող։
- Արաբկիր՝ պահած՝ խնայած դրամ՝ հագուստ և այն։
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։