պահուկ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պա•հուկ 

  1. Սեբաստիա, Արաբկիր, Տարենտե, Մուշ, Վան՝ պայուկ
  2. Մուշ, Ալաշկերտ՝ պախուկ
  3. Մուշ, Վան՝ թաքցրած ◆ Կըսե.–Իմ հոր ժամանակվընե թուրըմ կա պախուկ, հ ելեր եմ բերեմ քու գլուխ կտրեմ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Տղեն ձիուց գիջնա, մըջ թփերուն պահուկ սնղկը վերցու։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
  4. պահած, ետ դրած (պետք եկած ժամանակ գործածելու համար)։
  5. Սեբաստիա՝ ունեցածը՝ ձեռքն անցածը (զգեստ, պտուղ, դրամ և այլն) պահող, խնայողությամբ գործածող։
  6. Արաբկիր՝ պահած՝ խնայած դրամ՝ հագուստ և այն։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։