պաճիկ

Հայերեն բարբառային բառ

պաճիկ 1

• ՄՀԱ՝ [pɑˈt͡ʃik]

վանկեր՝ պա•ճիկ 

1. Պոլիս, Եվդոկիա, Խարբերդ, Ակն, Մուշ, Արաբկիր, Դերսիմ, Սիվրիհիսար՝ քնելը, քուն, պառկելը

Արտահայտություններ

1. պաճիկ անել,
2. պաճիկ էնել, Խարբերդ՝
3. պաճիկ ընել, քնել, պառկել ◆ Մեկ պահիկեն կընեմ պաճիկ, Անուշ երգով ըսե օրօր։ Պաճիկ էրը ձագս, օր գալը չի գա քեզ տանելու։ Համո Սահյան

Հայերեն բարբառային բառ

պաճիկ 2

• ՄՀԱ՝ [pɑˈt͡ʃik]

վանկեր՝ պա•ճիկ 

1. Սեբաստիա՝ պանրի փոքրիկ բլիթ ◆ Սև օձը կթեցի, մակրթեցի, Պաճիկ մը պանիր զարկեցին Աշք ընողին կերուցի։ (Կարապետ Գաբիկյան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։