պայա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pɑˈjɑ]
վանկեր՝ պա•յա
- Մուշ, Սասուն, Մոկս, Շատախ՝ ոտքով, հետիոտն ◆ Ձիավորտան փախան, զլզլուն էցիկն խազեն (գավառ, շրջան)։ -Գիտի, փախեք օր Փըշկո-Նըռնոն հ՛ավալ պայա էր, մկա էղե ձիավոր, գիտի հա գիտի, փախեք օր պրծնիք։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- պայա ըլնել,
- պայա իլնել,
- պայա իլնիլ
- ձիուց իջնել ◆ Սաց, Սև դև, պայա ըլի, ես դու ձեռ թալենք մե մեկու մեջք։ Ահ
- կանգ առնել ◆ Էսիկ ու խոր Կաթնով հախպուրն ի, քու խեր որ կը գըեր ըստեղ, Պայա կ՛իլներ, Խաց կ՛ուտեր, ճուր կը խմեր։ Սասնա ծռեր ◆ Օրմ գնաց, էրկու գնաց, գիշերըմ քաղաքըմ պայա էլավ։ Ահ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։