Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ պաշտ•պա•նո•ղա•կա•նութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

պաշտպանողական լինելը, պաշտպանողական բնույթ
(պատմ․) 1914-1918 թթ. իմպերիալիստական պատերազմի ընթացքում 2-րդ ինտերնացիոնալի օպորտունիստական կուսակցությունների իրենց հայրենիքը պաշտպանելու քաղաքականությունն ու գաղափարախոսությունը, որն ըստ էության բանվոր դասակարգի շահերին ու սոցիալիզմին դավաճանել էր նշանակում՝ հօգուտ ազգային բուրժուազիայի
տե՛ս պաշտպանունակություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։