Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պա•պե

Մուշ՝ հոր կամ մոր հայրը, պապի, պապ ◆ Թոռ կը հարցու ջոջ պապուն, դու քորին կուզեկուզ կէրթաս. -Հողին կիշկիմ, լաո։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Մուշ՝ հայր ◆ Աղջիկ օր ընձի տեսավ, ըսեց. -Դու էկեր իս օր զիս տանիս, իմ պապեն հ՛ուդա յա, պտի էթաս, խնամաքար կա, նստիս վըր խնամաքարին, թաժա ընձի հ՛ուզիս։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
ծեր մարդկանց դիմելու հարգալից ձև, պապի ◆ -Թաքավորի աղջիկ... դ՞որ էթըմ ես։ Պապե ջան, իմ մարդն էլավ էզվընեկ, թռավ... էթըմ եմ մարդի էտևի խետ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։