Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պա•պե

Մուշ՝ հոր կամ մոր հայրը, պապի, պապ ◆ Թոռ կը հարցու ջոջ պապուն, դու քորին կուզեկուզ կէրթաս. -Հողին կիշկիմ, լաո։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Մուշ՝ հայր ◆ Աղջիկ օր ընձի տեսավ, ըսեց. -Դու էկեր իս օր զիս տանիս, իմ պապեն հ՛ուդա յա, պտի էթաս, խնամաքար կա, նստիս վըր խնամաքարին, թաժա ընձի հ՛ուզիս։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
ծեր մարդկանց դիմելու հարգալից ձև, պապի ◆ -Թաքավորի աղջիկ... դ՞որ էթըմ ես։ Պապե ջան, իմ մարդն էլավ էզվընեկ, թռավ... էթըմ եմ մարդի էտևի խետ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։