Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պատ•նը•վեր

Ղարաբաղ, Սեբաստիա, Պոլիս՝ պատի մոտ, ամբողջ պասակով՝ բարձրությամբ պատին հենված՝ հենած ◆ Քավոր աղեն կը բարկանա, մեռած, պատանքած սանահոր ջանդակ կառնե շալակն ու կէրթա, ճամպի վրեն գերեզմանոցի մե ռաստ գիկա, կը տանե զջանդակ կը դնե մատուռի մե մեջ կը կանգնըցու պատնուվի: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Պոլիս, Մուշ՝ պատի վրայով դեպի վեր ◆ Կէրթա, կէրթա՝ ռաստ գիկա մարդու մե, օր աման մե սիսեռ առեր՝ կը ցփներ պատնուվի, կը դառնար սվաղեր, ծեփ կէներ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։