պատվիրանք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pɑtviɾɑŋkʰ]
վանկեր՝ պատ•վի•րանք
- Արարատյան՝ ուսանելի խրատ, պատվիրան ◆ Սա ասավ. -Իմ սաինին ինձ տուր, ես տանեմ, իրեք ամսի ժամանակին ինչ պատվիրանք կտամ, կտամ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- Մուշ՝ պատվեր, հանձնարարություն ◆ Ես կէրթամ օլորտին. քըզի պատվիրանք: -Հանդե իմ դռան մոտ օսկռե ճոկան մե կա դրուկ, կը վերցուս։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- պատվիրանք տալ, պատվիրել, հանձնարարել ◆ Պատվիրանք կիտա, օր քնելուց յառեջ՝ յըմնօր աղոթք էնե։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։