պարզըկա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pɑɾzəˈkɑ]
վանկեր՝ պար•զը•կա
- Մուշ՝ սատնամանիք, սաստիկ ցուրտ (ձմռան պարզկա գիշերներին), ձմռան պարզ՝ աստղազարդ երկինք, որի ժամանակ սաստիկ սառեցնող ցուրտ է լինում ◆ Ձյունն երկիրը պատած էր, գիշերը բավականին պարզիկա էր, երկնքումն ամպի կտոր չէր երևում։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ձմռան յերկեն գիշեր ու ճկճկան պարզկա: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։