պարզիկա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pɑɾziˈkɑ]
վանկեր՝ պար•զի•կա
- Վան՝ սատնամանիք, սաստիկ ցուրտ (ձմռան պարզկա գիշերներին), ձմռան պարզ՝ աստղազարդ երկինք, որի ժամանակ սաստիկ սառեցնող ցուրտ է լինում ◆ Ձյունն երկիրը պատած էր, գիշերը բավականին պարզիկա էր, երկնքումն ամպի կտոր չէր երևում։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ձմռան յերկեն գիշեր ու ճկճկան պարզկա: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։