Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պե•լա•նալ

Ղարաբաղ՝ գժվել, խենթանալ ◆ Հենց գիտում ին թե՝ կնիկս պելացել (գժվել) տանիցըփախչում ա։ Սահակ Ամատունի
ապշել, զարմանալ, շշմել ◆ Երկինքը պելացել մտիկ էր անում, թե ինչքա՞ն չարություն մարդկարաանիլ։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Էս տեղը մի հարիր հետ տեսած կըլներ, ըսկի միտը չեր գալի,թե մի օրըսենցտեսած ա, պապերիցն էլ չէր լծած, պելացել էր մնացել։ (Պերճ Պռոշյան)
Թբիլիսի, Սեբաստիա՝ շաված աչքերով ապուշի նման նայել, պլշել ◆ Շորագյալցին զարմացել էր ընդրուց, որ պելացել էր իրանց վրա։ Հովհաննես Թումանյան

բոյին ըմ եշում ուրխանում, խելքինըմ եշում, պըլանում Ղարաբաղ՝ զարմանում եմ, որարտաքինով այսքան շնորհալիմեկը խելք չունի՝ հիմար է

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։