պեղանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pɛʁɑŋkʰ]
վանկեր՝ պե•ղանք
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) պեղված վայր, տեղանք ◆ Վեր էր խոյանում Աստղադիտարանն Այղրի լճափին, Վկան են ◆ պեղանքն ու վկա արփին։
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։