պենիցիլին

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [pɛnit͡sʰiˈlin]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ պե•նի•ցի•լին 

Ստուգաբանություն

< пенициллин < լատ․ penicillium

Գոյական

1. (բժշկ․) մի քանի տեսակ բորբոսասնկերից պատրաստվող բուժական պատրաստուկ
2. (անսբ․) բնական և սինթետիկ անտիբիոտիկների խումբ, 6- ամինոպենիցիլինաթթվի ածանցյալներ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
պենիցիլինաբուժություն պենիցիլինաբուժում պենիցիլինակայուն պենիցիլինային

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Հենրիկ Բադեյան, Կենդանիների վարակիչ հիվանդություններին վերաբերող տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, 2003 — 218 էջ։