պըյջու

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պըյ•ջու 

  1. Համշեն, Տրապիզոն՝ երկար ու բարակ կեցիթ կացին, որով ծառի ճյուղեեր, փուչ ու թուփ են կտրատում

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։