պիճիլի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pit͡ʃiˈli]
վանկեր՝ պի•ճի•լի
- Կարին՝ փոքրիկ, պուճուր, պզտի ◆ Պիջի աղջի, զալմ ես։ Էակ Այ աղջիկ, աղջիկ, պեճելիկ աղջիկ։ Մեկ դու դուրս էլի ակռեքդ ի տեսնեմ։ Ահ
- Խարբերդ՝ երեխա
- Կեսարիա՝ հորթուկ
- Մեղրի՝ քիչ
- Կարին՝ չնչին՝ աննշան վճարով ◆ Ես երթամ այդի քաղաքը պիճիլի տեղըմ գտնիմ, աշխատեմ, ապրինք։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։