պիճիլիգ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պի•ճի•լիգ 

  1. Նոր Նախիջևան, Կարին՝ փոքրիկ, պուճուր, պզտի ◆ Պիջի աղջի, զալմ ես։ Էակ Այ աղջիկ, աղջիկ, պեճելիկ աղջիկ։ Մեկ դու դուրս էլի ակռեքդ ի տեսնեմ։ Ահ
  2. Խարբերդ՝ երեխա
  3. Կեսարիա՝ հորթուկ
  4. Մեղրի՝ քիչ
  5. Կարին՝ չնչին՝ աննշան վճարով ◆ Ես երթամ այդի քաղաքը պիճիլի տեղըմ գտնիմ, աշխատեմ, ապրինք։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։