պիտնա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pitˈnɑ]
վանկեր՝ պիտ•նա
- Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ վայրի դաղձ, անանուխ ◆ Հետո միտքն ընկավ, որ էս օրը, թե չոլի դաղձը (պիտնա, անանուխ) ճմով հանեղ շուռ տված, քոքը դուսն արած, կանանչը ներքև տնկես, կփոխվի սուսամբար։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Կերակուր կա՝ պիտնա ու փլփիլ է հարկավոր։ (Գարեգին Սևունց)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։