Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պ(ը)լ•ղուր

Խարբերդ՝ խաշած՝ չորացրած՝ ծեծելով թեփը հանած ու երկանքով աղացած ցորեն, ձավար, բլղուր ◆ Պղլուր, պլղուր բառի երկու ձևերն ալ անխտիր գործածական են հայ գյուղացիին և քաղաքացիին բերնին մեջ։ Համո Սահյան ◆ Պլղուրը միայն աշորային կը պատրաստեն։ Համո Սահյան

պլղուր քարոտ, նույնն է * ոսպը քարոտ է
պլղուրին ջուր լցվել, վստահելի լինել
պլղուրով եղինծ, կերակուր, որ եփում են խարկած մսով, բլղուրով, որոնց հետ խառնում են նաև քիչ քանակությամբ աղացած սիսեռ
խոշոր պլլուր
փիլավի պլղուր, Խարբերդ՝, բլղուրի մաղած խոշոր ընտիր մասը ◆ Խոշոր պլղուրըկամ փիլավի պլղուրը ամենեն խոշորն է։ Համո Սահյան
մանր պլղուր, Խարբերդ՝ մաղած բլղուրի մանրը (խոշորը զատելուց հետո) ◆ Մանր պլղուրըկը գործածեն միայն քուֆթայի համար։ Համո Սահյան
փորս պլղուր կաղա, Պոլիս՝ փորս դատարկ է, ոչինչ չեմ կերել

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։