պծպածի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pt͡spɑˈt͡si]
վանկեր՝ պ(ը)ծ•պա•ծի
- կայծկլտոց, փայլփլելը, հուրհրատին տալը
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- պծպածի ընել,
- պծպեծին տալ,
- պըծըպեծին տալ, կայծկլտալ, փայլփլել, շողշողալ, հուրհրատին տալ ◆ Վազ ա տամ մարթին առաչը ասըմ.-Ա մարթ, տոնը սարքալ ըմ, մին եք տես, էն պծըպածի ընելիս քարը տվալ ըմ, մին պեռնը Ժեվ ինքյ կալալ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Ամմա դե հի՞նչ կանիս, վըեր էտ խընձորնին հըսնըմ ար մըեծ-մըեծ, ղաշանգյ, պըծըպածին տալիս, ինքն էլ վըեսկե խնփորներավ լըցնըմ, քըշերը կյամ ին, կյուղանըմ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։