պղոճկել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պ(ը)•ղոճ•կել 

  1. Վան՝ բշտեր առաջանալ, բշտերով պատվել, բշտել ◆ Բահով շատ աշխատելուց ձեռիս մեջ պղոճկեց: Սահակ Ամատունի ◆ Կրակ կպավ մատ, իտի պերան, լեզուն պղոճկավ: Ած ◆ Ոտիս տակը պողոճկել ա։ Սահակ Ամատունի ◆ Քթերի կաշին պողոճկված, այտերն այրված։ Վրթանես Փափազյան

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։