պոետ-ձուկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pɔɛt ˈd͡zuk]
վանկեր՝ •••••
Գոյական
- (նորբ․) (փխբ․) պալատին՝ արքունիքն ստիպված լուռ, անխոս ծառայող պոետ ◆ Եվ խամաճիկ իր հագուստով պոետաձուկը նստել գահին, վեհորեն ու պոետաբար նրանց անուշ, անուշ, անուշ պչրանքներին երգ էր ձոնում և ողբում էր երգն իր անբառ։ Ռազմիկ Դավոյան
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։