պոչիկ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պո•չիկ 

1. Ղարաբաղ, Գանձակ, Պոլիս, Խարբերդ, Գորիս, Մուշ, Բաղեշ, Սասուն, Տիգրանակերտ, Վան՝ փոքր պոչ
2. մարդու ողնաշարի ծայրը՝ ծայրը ոսկորը՝ նստատեղի մոտ
3. Խարբերդ, Բալու՝ որոմ, որ ցորեն հետ է աճում
4. տե՛ս պոչեր
5. Կարին, Ախալցխա՝ պոչը՝ կոթը կիսով չափ կոտրած ◆ Պոչիկ դգալ։ (Հրաչյա Աճառյան)

Արտահայտություններ

1. Սասուն՝ պոչիկ արոր - շատ ամուր արոր, որի մաճն ու առատամը լինում է մի ամբողջական կտորից, երբեմն էլ՝ մաճբուռը հետը ◆ Մշո դաշտեցիները գործածում էին ռատամ արոր, իսկ սասունցիները՝ պոչիկ արոր։ (Եղիազար Կարապետյան)
2. Խարբերդ, Բալու՝ պոչիկը վերցնել - պոչիկի ցավը փարատել մաժելով
3. պոչիկն ընկնել
4. Խարբերդ, Բալու՝ պոչիկը ցավել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։