պութուն
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [puˈtʰun]
վանկեր՝ պու•թուն
- մի տեսակ վայրի պտուղ՝ լոբուց փոքր, ոսպաձև, որը աղարջով եփում են, կեղևը կոտրելով հանում և ուտում
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։