պուլիգ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [puˈliɡ]
վանկեր՝ պու•լիգ
- Չարմահալ՝ կավե թրծված աման, լայն բերանով, որը տան մի անկյունում կանգնեցնում էին, ցածի մասը ծեփում, կայուն էին դարձնում, որ չընկներ և մեջը լցնում տան վառելիք ձեթը ◆ Մենք իրենք դանա պուլիգ ունեինք կողկողի դրած ու դովրենդը ծռված։ ՍԲ
- փոքրիկ կավե սրված, երկար վզով, նեղ բերանվ, որ առձեռն պահում էին ճրագների մեջ ձեթ լցնելու համար ◆ Ճրագի ձեթը պռծնում է, պուրիգը բի ձեթ ածու։ ՍԲ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։