պունկալ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [puŋˈkɑl]
վանկեր՝ պուն•կալ
- Ղարաբաղ՝ տե՛ս բունկալ ◆ Վերին տակին պյունակալ կտինար,, վեր ծիու ածի։ (Տմբլաչի Խաչան) ◆ Հավին պունուկալին սուվեր շանը թահրը չի ինիլ։ ՆԼՂԺբ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։