պտղաանտառ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ptʁɑɑnˈtɑr]
վանկեր՝ պտ•ղանն•տառ
Գոյական
- (նորբ․) (փխբ․) պտուղ տվող անտառ (ազգիմասին), արգասավորություն ◆ Քանզի նա հայոց հանճարի առջև, իմ լուսնի առջև՝ մի ճրագ է սև․․․ ընդդեմ իմ հայոց պտղանտառի՝ անպտուղ մի ծառ, բայց տես՝ անպտուղն այրում է անզույգ մի ողջ ազգ- անտառ։ Հովհաննես Շիրազ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։