պրակտիկանտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [pɾɑktiˈkɑnt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ պ(ը)•րակ•տի•կանտ 

Ստուգաբանություն

<практикант < հուն.

Գոյական

1. պրակտիկա (4) անց կացնող՝ պարկտիկայի մեջ գտնվող մարդ (ուսանող, կուրսանտ և այլն)
2. սովորելու՝ գործնական գտելիքներ ու հմտություն ստանալու համար որևէ հիմնարկ՝ արտադրական ձեռնարկություն գործողւված բանվոր կամ մասնագետ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։