ջազա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ջա•զա 

  1. Վան՝ պատիժ ◆ Ջիգրու կու պատռեցնիմ՝ քու ջազեն յիս իմ։ (Սայաթ-Նովա) ◆ Քեզ պահեմ ոսկե ղափաղով, ինձ մի սպանիլ էշխիդ ջազով: Ահ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։