ջեբգիր
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɛbˈɡiɾ]
վանկեր՝ ջեբ•գիր
- Համշեն, Մոկս՝ գրպանահատ ◆ Էն պատվական շուրերու ու խոսկերու տակը ... մե գող ավազակ է թախակացած ... մե անսիրտ ջեբգիր: (Գարեգին Սևունց) ◆ Մեռի, ջեբգիր մըլնա, ամոթի։ Բնվ ◆ Ընդեղեն մարթիքյը փիս ջահիլնի յըն, լոխ ջուբգիյրինի յըն։ Հժհք
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։