ջեբկիր
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɛbˈkiɾ]
վանկեր՝ ջեբ•կիր
- Թբիլիսի՝ գրպանահատ ◆ Էն պատվական շուրերու ու խոսկերու տակը ... մե գող ավազակ է թախակացած ... մե անսիրտ ջեբգիր: (Գարեգին Սևունց) ◆ Մեռի, ջեբգիր մըլնա, ամոթի։ Բնվ ◆ Ընդեղեն մարթիքյը փիս ջահիլնի յըն, լոխ ջուբգիյրինի յըն։ Հժհք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։