ջերգուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ գեր•գուն
- Արարատյան, Խոտուրջուր, Չարսանճագ՝ կարգով, շարքով ◆ Ըսենց երեսունը իննը դևին էլ ջերկուն իրար կապոտեց։ (Տիգրան Նավասարդյան) ◆ Կրակի չորս բոլորը ջերկուն նստոտում, եննա բերում հաց-մաց ուտում, թեք ընկնում՝ քնոմ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։