ջիլան-ջիլան

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [d͡ʒilɑn d͡ʒiˈlɑn]

վանկեր՝ ջի•լան-ջի•լան 

  1. Նոր Ջուղա՝ պատառ-պատառ, ծվեն-ծվեն, պատառոտված ու կախ ընկած ◆ Նրա հագի շորը ջիլան-ջիլան է եղել, գոնե ասեղով բնդի։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։