ջիլան-ջիլան
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒilɑn d͡ʒiˈlɑn]
վանկեր՝ ջի•լան-ջի•լան
- Նոր Ջուղա՝ պատառ-պատառ, ծվեն-ծվեն, պատառոտված ու կախ ընկած ◆ Նրա հագի շորը ջիլան-ջիլան է եղել, գոնե ասեղով բնդի։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։