ջնազ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒnɑz]
վանկեր՝ ջ(ը)•նազ
- Սասուն՝ Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ ուստի ցցուն մասը, անրակ, ուս ◆ Մին օր հըրևան շենին մաչավն անց կընալիս տըեսնում ա մին ախճիգյ վըեղե կուժը ջնաղին, ճուր ա քյինամ։ ՆԼՂԺբ
- հավի կրծքի երկճղի եղանաձև ոսկորը, որով գազ են գալիս
- գրազ գալը, գրազ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- ջնազ քաշել,
- ջնաղ քաշել,
- ջինակ քաշել, ջնաղով գրազ գալ, երկու հոգի՝ ամեն մեկը բռնում է ջնաղի մի ծայրից և քաշում իրարից զատում են. այնուհետև եթե գրազը բռնողներից մեկը մյուսին մի բան է տալիս և վերցնողը չի ասում «միտս», տարվում է
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։