ջոհար
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɔˈhɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ջօհար, ջաւհար
վանկեր՝ ջո•հար
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Փոխառություն արաբերենից․ հմմտ․ արաբերեն جَوْهَر (jawhar), միջին հայերեն «ջուար», «ջուհար», «ջաւհար», «ջօհար», «ճոհար», «ճուհար», «ճօհար»
Բացատրություն
- Կարին՝ (սնոտ․) հող, որ վերցնում են նշանավոր սրբի գերեզմանից և տներում գործ են ածում պղծված ամանները սրբելու (հալալ դարձնելու և այլ պետքերի համար ◆ Տղին ... ոտներն ու ձեռները ... Տեր-Սհակի գերեզմանի վրա լվացին գերեզմանի ջուհարեն (հողից) էլ խաչալվա էրին տղին իմացուցին ու ջանին քեսեցին։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
- ընդհանրապես հանածո հող՝ հանքային բաղադրությամբ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։