Jump to content

ջոհար

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ջօհար, ջաւհար

վանկեր՝ ջո•հար 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Փոխառություն արաբերենից․ հմմտ․ արաբերեն جَوْهَر‎ (jawhar), միջին հայերեն «ջուար», «ջուհար», «ջաւհար», «ջօհար», «ճոհար», «ճուհար», «ճօհար»

Բացատրություն

  1. Կարին՝ (սնոտ․) հող, որ վերցնում են նշանավոր սրբի գերեզմանից և տներում գործ են ածում պղծված ամանները սրբելու (հալալ դարձնելու և այլ պետքերի համար ◆ Տղին ... ոտներն ու ձեռները ... Տեր-Սհակի գերեզմանի վրա լվացին գերեզմանի ջուհարեն (հողից) էլ խաչալվա էրին տղին իմացուցին ու ջանին քեսեցին։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
  2. ընդհանրապես հանածո հող՝ հանքային բաղադրությամբ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։